บทที่ 1: กลิ่นหอมที่ดึงดูดใจ
“เอาอะไรดีคะ?” เสียงหวานปนความกระฉับกระเฉงดังขึ้นจากหลังเคาน์เตอร์ร้านอาหารตามสั่งเล็กๆ
“เอ่อ… ข้าวผัดกะเพราไข่ดาวครับ” “นัท” ชายหนุ่มวัย 28 ปี ตอบพร้อมมองไปยังหญิงสาวที่กำลังผัดกระทะอย่างคล่องแคล่ว
“ได้เลยค่ะ รอแป๊บนะคะ”
นัทสังเกตเธอจากที่นั่ง เธอคือ “พิม” หญิงสาววัยราวๆ 26 ปี เจ้าของร้านอาหารตามสั่งร้านนี้ ใบหน้าสวยสะอาดสะอ้าน ผมรวบไว้เรียบร้อย และรอยยิ้มที่ดูสดใสแม้จะอยู่ในครัวร้อน
เมื่อจานข้าวผัดกะเพราถูกวางลงตรงหน้า นัทเผลอยิ้ม “กลิ่นหอมน่ากินจังครับ”
“ต้องลองชิมก่อนค่ะ ถึงจะรู้ว่าอร่อยหรือเปล่า” พิมยิ้มกลับ ก่อนจะหันไปดูแลลูกค้าคนอื่น
นัทลองชิมคำแรก และพบว่ารสชาตินั้นอร่อยจนต้องตักอีกคำต่อทันที เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่า ไม่ใช่แค่ข้าวกะเพราที่ทำให้เขาติดใจ แต่เป็นแม่ค้าสาวคนนี้ต่างหาก
บทที่ 2: ลูกค้าประจำคนใหม่
หลังจากวันนั้น นัทเริ่มกลายเป็นลูกค้าประจำของร้านพิม เขามาที่นี่เกือบทุกวัน สั่งอาหารง่ายๆ เช่น ผัดไทย ข้าวผัด หรือกระเพรา แต่สิ่งที่เขาตั้งใจมามากกว่านั้นคือการได้เจอรอยยิ้มของพิม
“พี่นัท ชอบกินกะเพราเหรอคะ?” พิมแหย่เขาวันหนึ่ง
“ครับ ชอบที่สุดเลย โดยเฉพาะถ้าพี่พิมเป็นคนทำ”
พิมหัวเราะเบาๆ “ประจบแบบนี้เดี๋ยวก็ให้กินฟรีซะหรอก”
“ถ้าได้กินฟรี ผมจะมาทุกมื้อเลยครับ” เขาพูดติดตลก แต่ในใจรู้สึกว่าอยากมาเพราะอยากเจอเธอจริงๆ เห็นเธอแล้วทำให้ผมเงี่ยนอยากจะเย็ดหีหอมๆของเธอตรงนั้นเลย
บทที่ 3: ความช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ
วันหนึ่งหลังจากฝนตกหนัก นัทมาถึงร้านและเห็นพิมกำลังเก็บร่มหน้าร้านด้วยสีหน้ากังวล
“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?” นัทถาม
“แก๊สรั่วค่ะ พี่กำลังรอช่าง แต่ยังซ่อมไม่ได้”
นัทอาสาช่วยเหลือ เขาใช้ความรู้จากการซ่อมแซมบ้านเล็กๆ น้อยๆ ที่เรียนรู้จากพ่อ มาช่วยดูแก๊สให้พิม
“เรียบร้อยครับ ต่อไปนี้ใช้ได้แล้ว”
พิมยิ้มอย่างโล่งอก “ขอบคุณมากนะคะพี่นัท ถ้าไม่มีพี่ หนูคงต้องปิดร้านทั้งวัน”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจช่วย แต่ต้องยอมให้ผมเอาควย หยัดเข้าไปในรูหีของเธอนะ เงี่ยนไม่ไหวแล้ว อยากจะเย็ดสดเธอจัง”
ในคืนนั้น ทั้งสองนั่งพูดคุยกันในร้าน พิมเล่าเรื่องชีวิตของเธอ ตั้งแต่การเปิดร้านตามสั่งเพื่อเลี้ยงตัวเองและแม่ ไปจนถึงความเหนื่อยยากในแต่ละวัน นัทฟังด้วยความรู้สึกอบอุ่นในใจ
บทที่ 4: ความรู้สึกที่เติบโต
ในวันหนึ่ง พิมบังเอิญทำอาหารผิดเมนูให้ลูกค้า นัทช่วยพูดแก้สถานการณ์และซื้อจานนั้นไปเอง
“พี่นัทนี่ใจดีจังเลยนะคะ” พิมพูดด้วยรอยยิ้ม
“ผมไม่ได้ใจดีกับทุกคนหรอกครับ แค่คนที่ผมอยากจะเท่านั้น”
พิมเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะเบาๆ “พี่พูดแบบนี้ประจำเลยนะคะ”
“แต่คราวนี้พูดจริงนะ” นัทตอบตรงๆ
พิมหน้าแดงเล็กน้อย เธอไม่รู้จะตอบอะไร ได้แต่มองเขาอย่างลังเล
บทที่ 5: รักที่เริ่มต้นจากจานอาหาร
วันหนึ่ง นัทตัดสินใจเอาช่อดอกไม้มามอบให้พิม
“พี่พิมครับ ผมอยากให้พี่รู้ว่า… ผมชอบพี่มากๆ”
พิมตกใจในตอนแรก ก่อนจะยิ้มออกมา “พี่นัทพูดจริงเหรอคะ?”
“จริงสิครับ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน พี่พิมทำให้ผมรู้ว่าความรักมันอร่อยเหมือนกะเพราที่พี่ทำ”
พิมหัวเราะอย่างเขินอาย “ถ้างั้น… เราเอาหีมาถูควยกันดีไหม”
ทั้งสองหัวเราะพร้อมกัน และในวันนั้น ร้านอาหารตามสั่งเล็กๆ กลายเป็นจุดเริ่มต้นของความรักที่หอมหวานพอๆ กับจานอาหารที่พิมทำ